Οπλισμός πολυγωνικών πλακών και υποστυλωμάτων τύπου Λ

[Xάρης]

Υπάρχουν πολλοί τρόποι όπλισης που όλοι θα μπορούσαν να θεωρηθούν ορθοί.
Κατά τη γνώμη μου ο πιο απλός και συνεπώς εύκολα εφαρμόσιμος, ελέγξιμος και με μικρότερο κόστος σε εργατικά, είναι και ο καλύτερος.
Δηλαδή με σχάρα οπλισμού παράλληλη προς δυο πλευρές.
Η σχάρα θα μπορούσε να είναι έτοιμο βιομηχανικό προϊόν, όπως γίνεται σύμφωνα με όσα έχω ακούσει σε χώρες της δυτικής Ευρώπης, ή να σχηματίζεται από μεμονωμένους ράβδους όπως γίνεται συνήθως στη χώρα μας.

Στην τοποθέτηση του οπλισμού θα πρέπει να έχουμε κατά νου μια βασική αρχή.
Ο χάλυβας χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με το σκυρόδεμα γιατί το σκυρόδεμα δεν έχει, ή για την ακρίβεια έχει αλλά πολύ μικρή, αντοχή σε εφελκυσμό.
Άρα, όπου έχουμε εφελκυσμό, όπου δηλαδή αναμένουμε να δημιουργηθεί ρωγμή θα πρέπει να έχουμε και χάλυβα κάθετα τοποθετημένο στη ρωγμή.
Δημιουργώντας λοιπόν στο μυαλό μας την εικόνα του ρηγματωμένου φορέα έχουμε δημιουργήσει και την εικόνα της βέλτιστης τοποθέτησης του οπλισμού.
Επειδή όμως όλα είναι συμβιβασμός, καταλήγω προσωπικά στο καρέ που ανέφερα παραπάνω.

Απάντηση στο ερώτημα πού έχουμε εφελκυσμό και πού όχι, άνω επιφάνεια και κάτω επιφάνεια, θα μας δώσει η ενασχόλησή μας μ' ένα πρόγραμμα επιφανειακών πεπερασμένων στοιχείων π.χ. το Fepla της LH Λογισμική που χρησιμοποιώ ή το SAFE της CSI που όμως είναι σαφώς ακριβότερο.